Moje serce rozbiło się o kamienną posadzkę na tysiące kawałków. Nie wiedziałam, że jest ze szkła. Dopiero to zrozumiałam, gdy zobaczyłam je takie rozsypane w niemożliwych do posklejania kawałkach szkła. Starałam się je pozbierać, ale tylko poraniłam swoje dłonie. Nie wiem co teraz robić. Patrzę na nie takie rozrzucone po ziemi, i boli mnie miejsce, w którym kiedyś było całe serce. Tak bardzo mnie ściska coś w klatce piersiowej. Nie wiedziałam, że jak czegoś nie ma, to tak może boleć.

Photo by freestocks.org on Unsplash