Niech ktoś to wreszcie powie o feminatywach

Proszę o wyrozumiałe przeczytanie tego tekstu. Chciałabym pokazać, że feminatywy potrafią wyrządzać krzywdę zarówno ludziom, jak i językowi. Katarzyna Nosowska raz się wychyliła w tej sprawie, gdzie wyraziła wręcz jedynie swoje odczucia, a nie głębokie myśli, które by może te odczucia wyjaśniły, i oberwała za szczerość. A ja nie mogę uwierzyć, że żaden językoznawca nie zabiera podobnego stanowiska, tylko każdy myśli, że z uwagi na prawa kobiet, należy tak drastycznie, i sztucznie zmieniać język. Bo ktokolwiek teraz się wypowie przeciwko feminatywom może okazać się skostniały w swoich poglądach i uprzedzony wobec kobiet. Nie sądzę, że jestem skostniała w swoich poglądach, a uprzedzona jestem jedynie wobec ludzi, a nie kobiet – którzy są nieustępliwi, napastliwi, chamscy i narcystyczni. (…)

Continue Reading

Patchwork jest cool

W czwartek odbędzie się pogadanka z Tymonem Tymańskim i jego partnerką Anetą Kozłowską o rodzinach patchworkowych. Temat wygląda na z dupy wzięty, no bo jak to rockman gadający o dzieciach, jakie to słabe. Więc tak bym chciała się wytłumaczyć jakoś. (…) 

Continue Reading

Bo miłość to miłość. Czy hetero, czy homoseksualna.

Teledysk Mary Komasa https://www.youtube.com/watch?v=-lSr9vJu1Gg przypomina swoją wrażliwością artystyczne filmy Xaviera Dolana. Komasa pokazuje jak po pandemii wszyscy pragniemy bliskości. Ale przy okazji zamyła ona różnicę miłości między miłością homo a heteroseksualną w sposób bardzo subtelny i niezauważalny. Takie ujęcie homoseksualizmu sprawia, że nie widzę różnicy w odbiorze emocjonalnym stanu osób, które różnią się ode mnie orientacją seksualną. Wszystkim podobnie współczuję, jeśli ich miłość napotyka przeszkody, szczególnie te związane z tolerancją, która wynika jedynie z naszej postawy, którą można tak łatwo wypracować, a jednak dla wielu jest to wyjątkowo trudne zadanie nie wiedzieć czemu. Wyobrażam sobie ich tęsknoty, pragnienia, żądze. Nie rozumiem jak można źle odbierać miłość jakąkolwiek, nie ważne kogo do kogo. To jest przecież najmocniejsze i najpiękniejsze uczucie, coś co niezależnie od płci zaznajemy nie umiejąc zapanować nad nim. Nie rozumiem jak można nie pragnąć, by każdy mógł czuć spełnienie, i pomagać w tym spełnieniu podstawowym odruchem ludzkim: tolerancją i okazywanym szacunkiem należnym każdemu człowiekowi jak powietrze. Bo w innej atmosferze – w bezsensownej złości, niezrozumieniu, arogancji, wszyscy się dusimy. A miłość jest piękna zawsze, nie można jej odbierać praw do istnienia, bo nie mamy prawa ingerować w żadne osobiste wybory, a jedynie je wspierać.

 Photo by Mia Harvey on Unsplash
Continue Reading

Spowita w bólach

Myślisz, że jesteś leniem. Czujesz się upokorzona swoim brakiem sił. Staczasz się z łóżka, żeby zrobić cokolwiek. Tylko obowiązki sprawiają, że na chwilę ogarnięta adrenaliną zbierasz się w sobie, by zaprowadzić dziecko do przedszkola/szkoły, pójść na uczelnię/do pracy/czy choćby do lekarza. Wszystko wydaje się takie trudne i stresogenne. (…)

Continue Reading

Od soboty już tylko Netflix, Pornhub i TVP

No i wiemy już, że tylko do piątku możemy latać po galeriach, kinach, teatrach. A od soboty został nam już tylko Netflix, Pornhub, TVP. Strajki też już przycichły, i pewnie przycichną jeszcze bardziej. Pozostanie nam tylko komputer. Już nie tylko Będziemy mogli wyżywać się już tylko na klawiaturze naszych komputerów. Przestaniemy być realnym zagrożeniem dla rządu, i zamienimy się w jakąś ikonkę oraz  łatwo namierzalne IP komputera. (…)

Continue Reading

List matki chorego dziecka

„Cześć!

jestem Nikim Ważnym – mamą trójki dzieci, w tym jednego niepełnosprawnego. Długo wstydziłam się o tym mówić. Ale czego tu się kurwa wstydzić? I przed kim mam się ukrywać, skoro już i tak odeszłam z tego świata? I tak nikt już na mnie nie patrzy, i nikt nie widzi we mnie tego kim BYŁAM przedtem. (…)

BYŁAM… Jak ja się teraz z tego śmieję, że kiedyś czułam, że JESTEM KIMŚ. Tak jakby to, KIM BYŁAM w pracy było ważne. Ale wszystko się popierdoliło.

Czy to, że ktoś jest chory, a tym bardziej opiekuje się kimś chorym, dyskwalifikuje go w życiu? Czy nie powinno być na odwrót? Czy nie powinno się pomagać słabszym? Jednak kończy się na tym, że wszyscy którzy mają problemy, ukrywają je w jaskiniach mieszkań przelewając je łzami w poduszkę, dusząc się tym, że nikt nas nie rozumie i nie chce dostrzec. A my pomagamy innym w tym, żeby sobie wiedli szczęśliwe życie z dala od naszych problemów, wycofując się z niego. I z pracy. A inni często myślą, że się tak ustawiłyśmy: zasiłki bierzemy i sobie OD-PO-CZY-WA-MY. Taaa, ochłapy dostajemy, jeżeli je w ogóle wywalczymy, nie mogąc potem podjąć żadnej pracy, żadnego zlecenia, żadnej umowy o dzieło, bo i to nam odbiorą. Więc walimy głową w mur z poczucia bezsilności, i oddajemy nasze życie, nasze kariery, nasze zdrowie, naszą urodę, i nasze spełnienie tym, którzy tylko na nas mogą polegać: dzieciom. Które może nawet nigdy tego nie docenią. A nasz odpoczynek to gorzka kawa, którą popijamy hektolitrami łez.  

Czemu nie możemy mieć wsparcia od Państwa, a zarazem próbować gdzieś dorobić, żeby podnieść się na duchu, i poczuć, że znaczymy coś więcej niż służebnice pańskie? My tylko chcemy żyć GODNIEJ!!! Godność to podstawowe prawo człowieka. Gdzie ona jest? Czemu ona jest deptana? Czemu zamienia się nas w niewolnice, które za to, że MUSZĄ być z chorymi dziećmi w czterech ścianach dostają te swoje zasiłki, decydując się często na poświęcenie kariery, mimo że my, matki niepełnosprawnych dzieci, jesteśmy często heroskami, i dałybyśmy radę również pracować łącząc to z opieką nad dziećmi, albo czasem opłacać opiekę dla niego, oby tylko móc gdzieś coś jeszcze zrobić, coś innego niż gotowanie, sprzątanie, podmywanie, usługiwanie, wożenie do lekarzy i na rehabilitację. My nie chcemy być naznaczone tym chujowym tytułem Matki Polki. To nie jest dla nas wyrafinowany tytuł. On nam się kojarzy z naszą tragedią, z naszą codzienną kwarantanną… My chcemy być też kobietami, a może i biznesmenkami, sportsmenkami, a jak nam się zamarzy, to i kurwa modelkami. Bo mamy do tego prawo, jak każdy! Prawo, by spełniać się na różnych polach w życiu. A zasiłek oczywiście, że też się nam należy, i to nie jest jałmużna, po którą mamy klękać. Nie, my nikomu łaski nie robimy. Państwo płaci nam za to, że same się opiekujemy chorymi w społeczeństwie, bo w Polsce nie ma lepszej opieki niż matki. My odpierdalamy wielką robotę. Ale jest to bezczelność, że nie mamy prawa do pracy jeśli jesteśmy na zasiłku – bo my chcemy poprawiać nasz los. Wychodzić z depresji, zarabiać na tym, co potrafimy, a nie marnować nasz talent. Oddajcie nam nasze podstawowe prawo! Oddajcie nam godność… Dajcie nam szansę pokazać co potrafimy. I otwórzcie swoje ślepe z powodu oślepiającej wam władzy oczy, że my dużo potrafimy dać z siebie, bo jesteśmy silniejsi niż inni. Bo na co dzień ćwiczymy nosząc nasz „ciężar”.

Ile matek, które ma prawo do zasiłków pracuje? Ile rezygnuje na rzecz często minimalnych zarobków? Oczywiście, że prawie żadna. Bo to nie jest realne iść do pracy, w której się zarobi nawet mniej niż „siedząc” na zasiłku, podczas gdy ktoś przecież musi się zająć tym dzieckiem – więc musimy też mieć pieniądze na tę opiekę. I owszem i tak pól dnia będziemy ją sprawować, ale przynajmniej trochę odciążymy nasze ramiona od tego ciężaru, od tego naszego krzyża… Tak bardzo pragniemy likwidacji barier. A widzimy te bariery jak ścianę niemożliwą do przekroczenia. Ten zakaz wstępu do życia społecznego, który nas często boli bardziej niż choroba naszego dziecka.  

Czy mamy wiecznie udawać, że wszystko jest w porządku, jeśli nie jest? Czy mamy wiecznie udawać, że jesteśmy szczęśliwi, jeśli nie jesteśmy? Czy musimy cicho cierpieć wykluczenie, zamiast przejść do normalności z tym, co dla wielu nienormalne? I wbić się do społeczeństwa z naszymi „problemami” – czyli dziećmi chorymi lub z jakimiś zaburzeniami. Czy to my mamy się kryć, czy inni zacząć nas akceptować i wspierać?

Ile mam i ojców udaje przed innymi, że nie ma żadnych problemów z chorymi dziećmi?! Ile z nich ma depresję, i to wypiera? Ile czuje się niezrozumianymi, i odepchniętymi przez społeczeństwo? Ile zrezygnowało z pracy, albo odchodziło wiele razy gdy tylko zbliżały się wakacje? Bo kto zajmie się dziećmi, które nie funkcjonują tak łatwo jak inne, wtedy gdy nie ma chociaż tych kilku godzin dziennie szkoły czy przedszkola? Kto inny, niż Ci cisi bohaterzy – rodzice niepełnosprawnych dzieci.

Pozdrawiam wszystkich, którzy są po tej stronie bariery.

Z wyrazami współczucia,

Wasza Matka Polka”

 

Photo by Sharon McCutcheon on Unsplash

Continue Reading

Twoje dziecko też może być gejem (list do Złego Człowieka)

Ty, który depczesz godność ludzi! Który gardzisz słabszymi, bezbronnymi i innymi od Ciebie samego! Ty, który nie okazujesz empatii, ani litości. Który myślisz, że jesteś tak mądry i zajebisty, a Ci „inni”, są tak beznadziejni. Ty też kiedyś możesz poczuć oddech tej pogardy na własnym karku. I tego życzę. Bo tylko tak może poruszyć się Twoje serce. (…)

Continue Reading

Tylko nieludzie odbierają godność ludziom

Podstawowym prawem człowieka jest jego GODNOŚĆ. I każdy człowiek musi szanować innych ludzi potwierdzając tym samym swoją godność. A Ci, którzy depczą godność innych ludzi powinni odpowiadać przed sądem za znieważanie innych: ludzkim. Ale też i BOŻYM.
CI, KTÓRZY MÓWIĄ O LUDZIACH, ŻE NIE SĄ LUDŹMI, A IDEOLOGIĄ, SZERZĄ TAK NAPRAWDĘ NAZISTOWSKĄ – ANTYDEMOKRATYCZNĄ I RASISTOWSKĄ – IDEOLOGIĘ, OKAZUJĄC SIĘ SAMI BYĆ NIELUDŹMI. Całkiem jak Hitler. Nawet jeśli w uśmiechniętej masce. I tyle się kurwa osób na tę maskę nabiera, że ja pierdolę. I szkoda mi ich, a z drugiej strony te osoby przyczyniają się do zaniku wartości moralnych, więc nie chcę, byśmy ciągle pobłażali ich naiwności. I wiem, nie jedna osoba powie: jakim cudem przeklinając mogę mówić o moralności? A ja odpowiem tak: BO SIĘ, KURWA, NIE DA INACZEJ… Bo wtedy nikt nie słucha, i nie zwraca uwagi. A ja chcę, żeby pewne rzeczy były usłyszane. Dzisiaj trzeba zejść ze swoim poziomem najniżej, żeby być zauważonym i wysłuchanym. Takie czasy. Więc się do nich dostosowuję.
Osądzajmy tych, którzy nas znieważają. Nie dajmy sobą manipulować. Brońmy innych, bo oni kiedyś obronią nas. I kochajmy się, ja pierdolę! Bo tylko miłość jest ważna w życiu. A nie kurwa, dzielmy. Bo nienawiść prowadzi donikąd. Nawet jeśli jest ubrana w ładne, puste, choć pokolorowane na słodki róż, słówka.
Photo by Yoav Hornung on Unsplash
Continue Reading