Bo każdy jest piękny!

Ludzie zazwyczaj cierpią po cichu. Jeśli coś, w czym tkwią, jest tematem tabu, są zupełnie sami. I sami próbują rozwiązać problemy. Albo w nich żyć, tak, żeby nikt tego nie zauważył. Jednym z takich problemów jest #anoreksja i #bulimia. Napędzana kanonami dzisijeszego piekna. Chciałabym powiedzieć tyle: każdy jest piękny! A schematy są złem. Bo nie jesteśmy równaniem matematycznym, żeby wszystko było poukłladane tak jak trzeba. Pierdolcie schematy! Jesteśmy tylko LUDŹMI, niedoskonałymi tworami pełnymi różnych potrzeb, uczuć, i wad. Nie jesteśmy doskonałym oprogramowaniem.
 
Nie wyglądacie jak z okładki Vogue? Trudno! Nie macie wymiarów lalki Barbie? To normalne! Nie dążcie do zabólczych ideałów! Bądźcie sobą i cieszcie się życiem! I dawajcie innym cieszyć się z własnego życia! Nie każcie innym się dostosowywać do schematów, i sami wyluzujcie. Możecie dla zdrowia być na diecie, albo uprawiać sport. Ale nie zażynajcie się! Nie ma po co! Bo to prowadzi do biegu po coś nieosiągalnego, czego nigdy, ale to nigdy nie osiągnięcie. Nie osiągniecie spokoju i samozadowolnia, jeśli nie zaakceptujecie siebie takimi jakimi jesteście. (…)
Continue Reading

Zabijamy się by żyć

Każdy ma swoje granice. Często je poszerzamy, przekraczając nasze granice wytrzymałości. I to czy je poszerzymy, czy się jednak rozpadniemy przez ich przekroczenie, jest niepewne. Jednak ciągle nas coś ciągnie do sprawdzania własnej wytrzymałości. Do zapracowywania się ponad siły, brania na barki większych ciężarów niż umiemy unieść (…)

Continue Reading

Runmageddon Gdynia

Jak ktoś zna chłopaka w okularach z tego zdjęcia: to to jest BOHATER! Uratował mnie przed życiem na 4,5 metrowej ścianie! 😀 😀 Proszę o szery/shary/udostępnianie! Chwała mu! Bez kitu: nie zlazłabym!!! 🙂

To było tak… Biegłam nocny Runmageddom z kilkoma znajomymi, ale w końcu uznałam, że ponieważ grzebię się na przeszkodach, to chociaż biegiem nadrobię czas, bo to jedyne co umiem to biegać. Uznałam, że i tak mnie znajdą gdzieś na jakimś płocie albo na drucie kolczastym… Tak się jednak nie stało…Oczywiście zgubiłam ich na amen (…)

Continue Reading

Na galowo

Wczoraj rano przeczytałam na librusie, że moja córka ma być w czwartek ubrana na galowo. U syna nie było takiej notki, więc nie będąc pewna czy jego klasa też ma być odświętnie ubrana, dałam mu jakieś dżinsy i w miarę elegancką bluzę, które w razie czego uszłyby w tłumie galowych strojów A córkę wystroiłam w cienkie rajstopy, plisowaną spódniczkę i śnieżnobiałą koszulę z kołnierzykiem. Syn nawet nie zauważyłby, że jest niestosownie nubrany, i tak zazwyczaj nosi ubrania tył naprzód, albo lewo na prawo, więc nie musiałam się przejmować takimi wydarzeniami. Ale córka przejmuje się swoim strojem codziennie, więc byłam dumna z siebie, że zdążyłam się zorientować przed szkołą, że musi być wystrojona.
Continue Reading

Nigdy nie jesteś NIKIM

Wmawiam sobie, że porażki to tylko składowa sukcesu… Że można czuć się NIKIM, a jednak dążyć do CZEGOŚ. Nie zabijać dnia teraźniejszego na rzecz lepszego jutra, tylko żyć teraźniejszością. Wykonywać uwłaczające współczesnego człowieka czynności, zbyt życiowe, by się ich nie wstydzić (opiekowanie się dzieciakami, dbanie o dom, i o domowe ognisko, ognisko, które w dzisiejszych czasach jest zimnym ogniem… Sadzenie kwiatków w ogródku i własnoręczne sprzątanie własnego syfu, co (co śmieszniejsze), gdybyśmy wykonywali jako opłacaną już za monety pracę cieszyłoby się większym poważaniem, ja pierdolę co za przewrotna gra, w której jesteśmy tylko pionkami…), takie, z których radości ludzie rezygnują na rzecz radości z bycia KIMŚ. KIMŚ INNYM niż PRAWDZIWY CZŁOWIEK.

Continue Reading