– „Mamo, ja tak strasznie lubię mamę Poli! Tak bardzo bym chciała, żeby to ona była moją mamą!”- podzieliła się ze mną beztrosko swoimi marzeniami moja córka.

– „Kornelko” – nieśmiało wtrąciłam uwagę -„a co ze mną?!”

– „No Ty przecież zawsze będziesz moją mamą biologiczną” – odpowiedziała ze stoickim spokojem, ziwiona,  że mam jakieś wąty.

😀 😀 😀